Levensweg
Lopend langs de vele wegen
kom ik steeds een vreemde tegen
tot ik toeloop en ontmoet
dit leren kennen doet me goed
Het gaat nu steeds sneller vooruit
nu mijn eenzaamheid besluit
dat leven echt niet angstig is
zolang je loopt gaat het niet mis
kom ik steeds een vreemde tegen
tot ik toeloop en ontmoet
dit leren kennen doet me goed
Het gaat nu steeds sneller vooruit
nu mijn eenzaamheid besluit
dat leven echt niet angstig is
zolang je loopt gaat het niet mis
Reacties op dit gedicht
| sweetblackangel: | Woensdag, september 03, 2008 19:58 |
| Heel herkenbaar. Lopen, niet omkijken en vooral niet stilstaan. Dan komt alles goed. | |
| Tuimelaar: | Maandag, augustus 18, 2008 23:45 |
| op een rechte weg kan je niet verkeerd lopen, het is op de kruispunten dat men verdwaalt... dus blijf lopen, maar als je bij een kruispunt komt, neem dan even de tijd om te overdenken wat je wil en kan doen... mooi gedicht. pakkend en voelend. |
|
| Littledolphin: | Maandag, augustus 18, 2008 20:38 |
| die zit! prachtige slotzin ook pathos, mooi liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: *pathos* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||