De nacht
De nacht is stil
ik weet wat ik wil
Droom van mooie dingen
die laten me zingen
Vanmiddag was de nacht nog
zo zwart niet geweest
Herinnering kwamen
zoals ik ooit had gevreest
Bij cranio sacraal moeten beamen
dat het nu langzaam geneest
De nacht was zo zwart
als de pijn in een hel
Ik brulde vanuit mijn hart
dan weet je het wel
Mijn ziel riep om hulp
k'kroop ooit weg in mijn schulp
Nu weer te bekijken
om mijn leven te verrijken
Verdrukken van voelen
maakt eindeloos moe
Recht op mijn doelen
dek ik de nacht even toe
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Dinsdag, augustus 19, 2008 21:12 |
| Schitterend geheel... ik wens je alvast een deugdoende nacht toe en pas goed op jezelf! Liefs Dina |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, augustus 19, 2008 14:59 |
| Dat maakt zeker eindeloos moe, lieve Doesti! Maar je kan de hele wereld niet op je nek nemen! Sterkte maar! liefs dicky |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Dinsdag, augustus 19, 2008 09:04 |
| wens je nu een rustgevende mooie dag toe liefs Ria |
|
| kajag: | Dinsdag, augustus 19, 2008 01:57 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: doetsi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||