Sterven
Sterven
Laat me sterven van verdriet,
als het licht dat mijn huis van leven,
binnensijpelde verdwijnt
achter de wolken van angst.
Laat me sterven van pijn,
als de frisse levenswind uitdooft
die langs mijn huis van leven,
waaide als nooit tevoren.
Maar als de wind en het licht,
beide overleven door de liefde,
laat mij dan bloeien,
voor eeuwig en
altijd.
Groetjes,
Thijs Morlion
Laat me sterven van verdriet,
als het licht dat mijn huis van leven,
binnensijpelde verdwijnt
achter de wolken van angst.
Laat me sterven van pijn,
als de frisse levenswind uitdooft
die langs mijn huis van leven,
waaide als nooit tevoren.
Maar als de wind en het licht,
beide overleven door de liefde,
laat mij dan bloeien,
voor eeuwig en
altijd.
Groetjes,
Thijs Morlion
Reacties op dit gedicht
| MARTINIQUEEN: | Woensdag, augustus 20, 2008 11:58 |
| ''s mooi geschreven! der zit e mooie betekenis in Ö x |
|
| Mevrouw Melzer: | Dinsdag, augustus 19, 2008 11:16 |
| wauw :) mooi hoor! groetjes, | |
Over dit gedicht
| Auteur: De Wandelende Poeet | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||