Schuitje
Ik leef al weken in de toekomst,
Toch blijf ik heel stil staan,
Zo bang voor pijnlijke gevoelens,
Als ik jou zou laten gaan.
Kom je na alles bij me terug,
Is er dan ooit plaats voor mij,
Of is het hoofdstuk straks gesloten,
Is “eind goed, al goed” er niet bij.
Maar mijn hart breekt steeds maar weer,
En het valt me geenszins licht,
Want zelfs vanuit ons hopeloos schuitje,
En ondanks verschillend vooruitzicht,
Zag ik zo zielsgraag,
Mijn lach weerspiegeld op jouw gezicht.
Toch blijf ik heel stil staan,
Zo bang voor pijnlijke gevoelens,
Als ik jou zou laten gaan.
Kom je na alles bij me terug,
Is er dan ooit plaats voor mij,
Of is het hoofdstuk straks gesloten,
Is “eind goed, al goed” er niet bij.
Maar mijn hart breekt steeds maar weer,
En het valt me geenszins licht,
Want zelfs vanuit ons hopeloos schuitje,
En ondanks verschillend vooruitzicht,
Zag ik zo zielsgraag,
Mijn lach weerspiegeld op jouw gezicht.
Reacties op dit gedicht
| jade: | Woensdag, augustus 20, 2008 17:43 |
| prachtig verwoord ©jade |
|
| Windwhisper: | Woensdag, augustus 20, 2008 00:27 |
| Ontroerende zin, "mijn lach weerspiegeld op jouw gezicht" droefheid en hoop in dappere woorden samen gevat liefs en sterkte Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||