Jij en ik
Het vriest, en de struiken zijn van glas
we wandelen samen buiten, rokend van dat goeie gras
er zijn zo van die momenten dat ik wilde
dat alles es bleef zoals het was
we wandelen samen buiten, rokend van dat goeie gras
er zijn zo van die momenten dat ik wilde
dat alles es bleef zoals het was
Reacties op dit gedicht
| Mayadebij: | Zondag, maart 24, 2002 02:39 |
| Er zijn zoveel momenten, dat dat gras niets is, dan een laffe uitvlucht uit wat ik werkelijk zou willen. Gelukkig vriest het binnen niet, dan zou ik 't ook niet meer weten, weet je? (of weet je 't niet) | |
Over dit gedicht
| Auteur: @cid | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||