Bellen blazen.
Het gaat niet!
Ik kan niet grijpen wat alleen van mij is.
Ons is van iedereen.
Dat kan niet.
Nu ,hier en nu,
blazen we zeepbellelletjes?
We tellen ze,
zien en voelen wanneer ze spatten.
Dan is het voorbij.
In elke geblazen bel zit een boodschap.
Het universum zit zo in elkaar.
Elke mens met een hart
zoekt naar die bellen.
Het is de ziel
die de inhoud
van die bellen begrijpt.
Laat ons bellen blijven blazen.
Bokkie46
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Donderdag, augustus 21, 2008 21:46 |
| mooi geschreven liefs barbara | |
| Mevrouw Melzer: | Donderdag, augustus 21, 2008 20:10 |
| ik niet :) ik wil geen bellen blazen (ahtoe? NEE. in bellen blazen heb ik geen zin gewoon) x | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, augustus 21, 2008 20:04 |
| mooi!graag gelezen gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||