vandaag de dag,
alles glinsterend.
alles mooi en nieuw.
maar over een paar weken.
zit ik alleen op een stoel.
alleen te werken.
alleen zonder vrienden.
de mensen kijken naar me.
en denken dat ik het goed doe.
maar als ik vrienden had,
zagen ze ook een lach op mijn gezicht.
de mensen kijken niet naar je ogen!
alleen maar naar je mond.
als die blij staat is het goed.
maar mijn binnenste bloed.
het is zo makkelijk om te lachen met je mond.
maar probeer eens blij te zijn met je ogen.
ik weet zeker dat het moeilijk zal zijn.
probeer je mond eens te houden wanneer iemand je uitlacht.
zo'n flauwe rot lach.
zo'n lach die in je hoofd nagalmt.
en daar blijft tot je rustig bent.
en als je dan wat wil zeggen.
haal je je schouders op en mompel je wat!
maar de rest van de dag blijf je onrustig.
Ik mag niet zijn wie ik ben!
en moet je nagaan, niemand kent mij nog!