Ik voel de pijn van binnen,
hij steekt, hij steeks recht door mijn hart.
Ik kan nog steeds niet vatten,
waarom de pijn, het lot, mijn ziel zo tart.
Het beetje vertrouwen wat ik bezit,
in een goede, een goede afloop van het leven.
Ebt steeds verder weg, verliest de weg,
de lange, de zware weg, naar toekomst of het heden.
Ik heb misschien te veel gezien,
te veel geleden, maar als jij nu ook nog gaat,
weet ik niet meer hoe ik me redden moet.
Want jij geeft me dat beetje geluk wat ik voor mijn leven hebben moet.
Nog nooit zoveel gevoeld voor iemand,
nog nooit zo goed begrepen, maar door de pijn uit mijn verleden,
raak ik je misschien kwijt,
kwijt uit het verleden, wie weet uit het heden.