Woorden blijven nagalmen

ook al kun je mijn gedachten
niet lezen of verstaan
weet dat ze steeds
jouw kant uit blijven gaan

steeds maar weer denk ik
hoe zal alles nu verlopen
was deze operatie genoeg
of moet je het met nog eentje bekopen

de woorden blijven nagalmen
lymfeklierkanker...bij mijn nichtje
alles werd stil om me heen
zag aan de hemel dat schijnend lichtje

het lichtje van onze opa
die ons helaas heeft moeten verlaten
er ging veel door me heen op dat moment
het was alsof hij tegen me begon te praten

houd moed en vertrouwen
en stuur haar wat kracht
laat haar weten dat je aan haar denkt
weet zeker dat het haar verdriet verzacht

krachten zal ik blijven schenken
ik laat ze zweven op de wind
samengebundelt met mijn liefde
omsloten door een regenboog lint...

©Anita2008

Geschreven door

keiko

Reacties op dit gedicht

keiko vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Ils_69:	Dinsdag, september 02, 2008 10:22
Oei meis ,... Mooi maar ontroerend... Geef niet op, hoop doet leven. Sterkte!

westland:	Vrijdag, augustus 29, 2008 13:04
heel mooi geschreven,ja we kunnen haar alleen maar steunen,in deze moeilijke tijd. groetjes je ouders

arie:	Dinsdag, augustus 26, 2008 19:59
Warm en oprecht, zo ervaar ik jouw woorden liefs, arie

Will Hanssen:	Dinsdag, augustus 26, 2008 09:58
Bijzonder liefdevol en sterkend geschreven. Heel veel kracht voor de zieke! Liefs, Will

Ria Klein Herenbrink:	Dinsdag, augustus 26, 2008 07:16
Meelevend mooi en ik wens alle kracht toe en natuurlijk genezing liefs knuff Ria

Windwhisper:	Dinsdag, augustus 26, 2008 04:42
warme woorden van verlangen, wees een lichtje voor haar die zo ziek is lieve groet Cobie strekte voor de zieke en ook voor jou

Over dit gedicht