rozenstruik
Heel langzaam,
als een rozenstruik in de zon,
open ik mezelf voor jou,
wist ergens wel dat ik het kon.
Ik ben als een rozenstruik,
met doornen die lelijk kunnen steken,
en hoewel ik ze nodig heb om te overleven,
begin ik langzaam iets te weken.
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Dinsdag, augustus 26, 2008 22:03 |
| deze is mooi! liefs barbara | |
| ela: | Dinsdag, augustus 26, 2008 14:42 |
| Probeer je stekels beetje bij beetje bot te vijlen, stuur ze nar de achtergrond en maak plaats voor nadenken. ela |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Dinsdag, augustus 26, 2008 11:28 |
| heel erg mooi ja rozen hebben ok doorns dat is en hoort bij leven;) liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: babbous | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||