Weet niet waar ik me op moet concentreren,
ben zo bang voor wat er komen gaat.
Misschien is mijn vrije leven, voorgoed
in een kastje opgebaard.

Zal ik hem ooit nog spreken?
Zal ik hem ooit nog zien?
Zal hij me kunnen helpen,
opvrolijken misschien?

Kan hij me bevrijden,
uit alle angst en pijn.
Zou hij me kunnen beschermen voor wat er komen gaat?
Of ben ik met hulpzoeken al veel en veel te laat?

Kan niet leven, in mijn eentje.
Alleen zijn met mijn pijn.
Kan het niet aan,
ben bang voor wat geweest is, of voor wat komen gaat.

Ben ik nog op tijd?
Is mijn leven nog te redden,
is geluk er voor me daar?
Of is het straks misschien te laat.