Monument
Ons monument
Ik zag het weer terug
ons kleine huisje dicht bij de kust
waar we eens begonnen
met ons beien
het is niet meer wat het was
zelfs het dak
begroeit met mos en gras
het verroeste tuinhek
wat menigeen
eens toegang bood
hing uit de scharnieren
achter het schuurtje
oude rommel en wat schroot
daar stond ons gewezen huisje
ons monument van toen
weemoed vertrapte
het onkruid
tussen
uitgesleten keien
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Woensdag, augustus 27, 2008 19:34 |
| Prachtig geschreven Anneke, knap werk! Zo voelbaar je weemoed ;) | |
| lommert: | Woensdag, augustus 27, 2008 19:30 |
| jammer is dat ...en niets blijft zoals het was....liefs van mij willem |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 26, 2008 23:01 |
| weemoed komt op kousenvoeten, leeft zich in het oud vertrouwde huis en even net zo jong nog uit hans |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, augustus 26, 2008 22:55 |
| lijkt mij zo triest om terug te zien Anneke liefs en sterkte van mij , Karin. | |
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 26, 2008 21:07 |
| mooie nostalgie | |
| Hieronymus: | Dinsdag, augustus 26, 2008 21:04 |
| Het is net of ik hoor Wim Sonneveld zingen Anneke, ik voel de weemoed. Knap gedaan hoor! Liefs Ronny |
|
| Will Hanssen: | Dinsdag, augustus 26, 2008 20:28 |
| Maar de herinneringen zijn mooi........... Liefs, Will |
|
| switi lobi: | Dinsdag, augustus 26, 2008 19:43 |
| Ach meis toch.. :( wat een naar gezicht zal dat zijn geweest.. vergankelijkheid in meerdere opzichten.. Dikke knuffel, switi lobi |
|
| Littledolphin: | Dinsdag, augustus 26, 2008 19:43 |
| stilmakend anneke, intens, ik hoop het gaat goed met je liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||