Als je denkt, dat je me kan raken met die woorden,
dan heb je het mis.
Ik geef geen moer meer om jou,
snap dat nu toch eens !
Je mag zeggen, roepen, schrijven wat je wil,
het enige dat ik weet,
is dat het mij geen barst kan schelen.
Ook al zie je ze niet, ze waken over je.
Ze wachten tot je volgende misstap.
Voor die daad zal je lang boeten,
langer dan je je kan inbeelden.
Je haat gaat niet door mijn schild,
ik hoor of ik zie je al lang niet meer.
Als ik je voorbij ga,
denk ik maar 1 ding ;
Hoe kon je ooit mijn vriendin zijn ?
Ik had je al door vanaf het begin,
ik zag dat je geen greintje goeds in je had,
maar ik wilde het niet geloven, ik wou niet zien hoe je echt was.
Dit heb ik te laat gezien.
Ik ging door een hel.
Maar ik dacht bij mezelf,
waarom verstop ik me voor jou ?
Ik weet daat ik sterker sta,
sterker dan jou !
Je hebt mij uitgescholden,
dat was je eerste fout.
Je hebt mijn vrienden uitgescholden,
je tweede fout.
Je hebt m’n familie uitgescholden,
Je allerlaatste fout.
Want je weet nog niet half zoveel,
In welke situatie je je bevindt.
Ik ben uit de hel ontsnapt,
jij bent nog maar net aangekomen.
En geloof me,
Het zal enkel slechter en harder worden, voor jou nochtans !