De bagagedragers...
De bagagedragers…
het blauwe van haar ogen
toont verlangens
naar de man die ik eens was
de wanhoop is zeldzaam
te herkennen tussen de frisse zeewind
en monogaam van karakter
(ik fluister diepgelovige waangedachten)
uit haar blikken schijnen tranen
die traag wat strepen trekken
dronken van verdriet
en blind gebleken voor de waarheid
ziet zij hoe eenzaam ik me verder sleep
met ons bestaan hier vastgebonden
ons huis vervalt in schaduwen
van misnoegde tekens onderling
achtergelaten door twee die rouwen
met enkel de meeuwen
hoog boven in…
esteban 28/08/2008
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Donderdag, augustus 28, 2008 23:06 |
| zo stilmakend mooi lieve groetjes martine |
|
| Littledolphin: | Donderdag, augustus 28, 2008 22:28 |
| esteban...:P deze is moooooi! liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||