Hier sta ik dan
voor de spiegel
enkel in mijn ondergoed
zoekend
naar een plek
waar nog een gram van af moet
Ondertussen
denk ik bij mezelf
'Kijk es naar je eigen!
Tevreden?
Met een lichaam
als dat van een kind van elf?'
Ach nee
natuurlijk niet
Maar er is iets in mij
dat dat gewoon niet ziet
Vijf jaar geleden
ging ik er bijna
aan onderdoor
Gewoon níét eten
maar daar pas ik
nu liever voor
Ik lag daar maar
op sterven na dood
Er scheen niets meer
dat het leven mij bood
Ik dacht steeds maar;
'ik verdien geen eten'
nu zie ik
dat ik beter had moeten weten...
Maar ik keek
in dat spiegeltje
wat ik amper dragen kon
Ik telde mij botten
en vond het mooi!
Hoe was ik ooit?
Zo stom?
Als ik met hulp
me op de weegschaal bevond
wat ik trots
met wat er op het schermpje stond!!
Het wijzertje stopte
nog nét iets
onder de 35 kilogram
Nog 2 daagjes
34 kilo dan.....
.....maar 2 dagen later
lag ik alleen
slangen in mijn lichaam
fel licht om mij heen
Artsen rond m'n bed
voor de zoveelste keer
"als je nú niet eet,
dan ben je er morgen niet meer"
Die woorden
bleven hangen
rond mijn bed
en die woorden
hadden me
éíndelijk
aan het denken gezet
Ik nam mezelf voor
om weer te gaan eten
Maar er waren
een paar dingen
die ik even was vergeten
Voorzichtig
nam ik een hapje
wat groente
wat fuit
5 minuten later
braakte'n ik alles weer uit
Van de verpleging
hoefde ik geen medelijden verwacht
"je hebt zelf
je lichaam
de vernieling in gebracht.."
Maar ik liet me niet kwetsen
ik vocht
en ik at
dat maakte
dat ik enkele tijd later
weer rechtop zat
Nu
op mijn 20e
en in de bloei van mij leven
hoop ik anderen
wat tips mee te geven;
Je bent mooi!
Vanaf je geboorte!
Vanaf je start!
Zorg dat het blijft
met je eigen lichaam
en je persoonlijke hart.