Wanhopig gevoel
Langzaam kijk ik,
Naar dat ene plekje,
Zo langzaam verschroeid,
Het doet me pijn,
Dat het zo moest zijn!
Het is pijnlijk te ervaren,
Dat je soms zo weinig,
Grip hebt op dingen,
Die je zo snel doet,
Al is het helemaal niet goed!
Ik zou wel willen,
Dat ik eens wist,
Wat ik nou eigenlijk denk,
En wat ik voel en ben,
Ik snap niet dat ik mezelf niet ken!
Het voelt zo ellendig,
Er is niets aan te doen,
Soms voel je niets,
en anders veel pijn,
Het is niet zoals het moet zijn!
Ik zou willen dat ik wist,
Hoe het wel moest zijn,
Dan kon ik weer verder,
En hoefde ik niet te twijfelen,
Aan het nut van mijn leven!
Naar dat ene plekje,
Zo langzaam verschroeid,
Het doet me pijn,
Dat het zo moest zijn!
Het is pijnlijk te ervaren,
Dat je soms zo weinig,
Grip hebt op dingen,
Die je zo snel doet,
Al is het helemaal niet goed!
Ik zou wel willen,
Dat ik eens wist,
Wat ik nou eigenlijk denk,
En wat ik voel en ben,
Ik snap niet dat ik mezelf niet ken!
Het voelt zo ellendig,
Er is niets aan te doen,
Soms voel je niets,
en anders veel pijn,
Het is niet zoals het moet zijn!
Ik zou willen dat ik wist,
Hoe het wel moest zijn,
Dan kon ik weer verder,
En hoefde ik niet te twijfelen,
Aan het nut van mijn leven!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: weesjezelf | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||