Alleenzaam
Hier sta ik dan
gedwongen tot een solovlucht
in één zucht
krimpt alles ineen
ik wil niet
niet alleen
mijn vleugels wapperen
slaan wild
in het wilde weg
ik ben verleerd te vliegen
maar gewend aan brute pech
hier lig ik dan
mijn vleugels gebroken
verstoken
van een ieders hulp
ik denk aan alle liefde die ik heb mogen kennen
Huil zachtjes, sluit mijn ogen en sterf.
gedwongen tot een solovlucht
in één zucht
krimpt alles ineen
ik wil niet
niet alleen
mijn vleugels wapperen
slaan wild
in het wilde weg
ik ben verleerd te vliegen
maar gewend aan brute pech
hier lig ik dan
mijn vleugels gebroken
verstoken
van een ieders hulp
ik denk aan alle liefde die ik heb mogen kennen
Huil zachtjes, sluit mijn ogen en sterf.
Reacties op dit gedicht
| KizzMeAndRevive: | Donderdag, december 11, 2008 18:17 |
| Stilmakend.. Titel is leuk gevondn Grtjs x |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 30, 2008 08:06 |
| zeer goed weer gegeven maar blijf in het leven geloven het zal een ontlasting brengen in je leven groetjes Dirk |
|
| ela: | Zaterdag, augustus 30, 2008 01:28 |
| Wie zich laat neerslaan door elke tgenslag zal het leven niet houden. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||