hoeveel tranen
ik heb zoveel liefde in mij
ze flakkert op met jou naderbij
maar ik mag me niet helemaal geven
deed dat al vaak in mijn leven
dat bracht me enkel verdriet
en dat wil ik eigenlijk niet
hoeveel tranen moeten er nog vloeien
niks mag nog openbloeien
want wat bloeit
verdort ook weer
en dan is er geen bloem meer
enkel afval voor het stort
zodat het weer als vroeger wordt
pijn en verwarring alom
ik weet het en ik voel me dom
ze flakkert op met jou naderbij
maar ik mag me niet helemaal geven
deed dat al vaak in mijn leven
dat bracht me enkel verdriet
en dat wil ik eigenlijk niet
hoeveel tranen moeten er nog vloeien
niks mag nog openbloeien
want wat bloeit
verdort ook weer
en dan is er geen bloem meer
enkel afval voor het stort
zodat het weer als vroeger wordt
pijn en verwarring alom
ik weet het en ik voel me dom
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Zaterdag, augustus 30, 2008 18:16 |
| Droevig,maar mooi geschreven! Altijd hoop en vertrouwen behouden, wie weet denk je er ooit anders over dan nu! Liefs,knuffs dicky |
|
| sunset: | Zaterdag, augustus 30, 2008 14:01 |
| Nou, ik ben altijd voorstander geweest van - hoeveel men mij ook kwetste - totale overgave in de liefde. Nog steeds trouwens. Liefs en knuf, sunset |
|
| ela: | Zaterdag, augustus 30, 2008 01:35 |
| Mooi idee maar het mag korter dat versterkt het gedicht. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bibieken | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||