hoop
ook ik kan eigenlijk niet het goede pad vinden
de berm bezaaid met wilde fleurige bloemen
hier ligt het aan mijn voeten mijn eenzaam zijn
doch wil het liever niet aan een ieder benoemen
de zoektocht naar rust zonder een traan
niet willen omkijken wat eens is geweest
vooruit moeten lopen zonder een doel
droevige ogen waarin men mij afleest
de weg is stoffig, ongelijk met keien
mijn voeten doen zeer van het lopen
een vlinder laat haar pracht vleugels zien
zie haar ik blijf alleen maar hopen
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Maandag, september 01, 2008 20:47 |
| de weg naar geluk voelt soms erg eenzaam. Herkenbaar en hoopvol, remie. Liefs |
|
| lommert: | Maandag, september 01, 2008 11:28 |
| het gemis duidelijk te lezen...de laatste regel is toch hoopvol ;)...liefs van mij willem |
|
| Dina-Anna: | Zondag, augustus 31, 2008 21:00 |
| Droefmooi schrijven, al zit er op het einde toch wel wat hoop in verweven, heel graag gelezen! Liefs Dina |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 31, 2008 20:43 |
| droevig mooie woorden goed zo gr.janny |
|
| hiljaa: | Zondag, augustus 31, 2008 20:14 |
| intens verwoord een beetje herkenbaar knuflief^--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Zondag, augustus 31, 2008 20:08 |
| droeve mooie woord3en, waaruit eenzaam voelen blijkt lieve groet Cobie fijne avond |
|
| switi lobi: | Zondag, augustus 31, 2008 20:02 |
| Ik wens je meer dan alleen keien, wilde bloemen en vlinders op jouw weg... Dikke kus, switi lobi |
|
| myrkvi: | Zondag, augustus 31, 2008 19:58 |
| Ik ben er stil van, ik gun jou zo veel want je bent gewoon een mooi mens, het is pijnlijk om te lezen dat je zo veel moet missen.. veel liefs en een hele dikke knuffel myrkvi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||