Een nacht onder ogen...
Een nacht onder ogen…
ik kwam haar tegen bij valavond
in de buik van de albatros
ze rook naar vis en peperdure olie
een zwarte prinses zonder kapsones
ik bezweek van bij het begin
verloor mijn kalmte in de rook
en nam haar in mijn armen
haar bestaan maakte me sprakeloos
mijn tong die draaide rondjes
het water in haar mond bleek heet
ze stookte een nieuw brandje
terwijl ze in mijn ogen keek
ze was de dochter van de kapitein
ik was de zoon van Luis Fernadez
haar naam voorspelde Consuela Cruz
de mijne esteban en meer van dat
de oven bereikte zijn hoogtepunt
zeemannen sliepen stil
het nachtelijk gekreun hield ons wakker
daar diep van binnen onder in het ruim
in mijn leven beland na een strenge straf
slaapt zij nu in mijn bed
en iedereen weet wat er is gebeurd
maar de kapitein, (och ja)
de kapitein was de enige die het me nooit vergaf…
esteban 03/09/2008
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zaterdag, september 06, 2008 19:23 |
| CC-tje ? :-) Ze maakt je dan mischien sprakeloos, maar ze maakt je lyrisch ook! Vurig mooi geschreven en bijzonder prettige afsluiter! Liefs Dasje ;o) |
|
| Littledolphin: | Donderdag, september 04, 2008 04:05 |
| prachtig schrijven esteban! liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2008 | ||
| Thema's: | ||