och mens!
~*~
Och, mens
mijn hart dat wil jou vangen
in netten van geluid
Laat toch je hoofd niet hangen
je komt er vast weer uit!
Verdriet is om te leren
te zien wie je zelf bent
Het leven moet je eren
zodat je geluk herkent
Het leven zit vol rozen
je moet het zelf zien
De doornen zelf gekozen
om de waarheid te kunnen zien
Sta op!
kijk in de spiegel
en staan je ogen vol
van tranen en van pijn
Kijk goed wie 't zal wezen
een mens vol licht vol leven
Geef toch niet zomaar op
ook jij bent waardevol
~*~
Reacties op dit gedicht
| Di Angeli: | Maandag, maart 25, 2002 22:21 |
| Soms moet je wel veel last dragen, wat heerlijk is het dan om deze er af te gooien, door gewoon even dit te schrijven of gewoon te lezen, mijn dank is groot..... | |
| ~golfje~: | Maandag, maart 25, 2002 18:24 |
| Een wijze les leer je me... :-) Dankjewel! groetjesss Golfje |
|
| j.jonkers: | Maandag, maart 25, 2002 15:47 |
| mooi.. ook jij bent waardevol ..... jan.. |
|
| waterval: | Maandag, maart 25, 2002 13:53 |
| ik *ai*..zal *oei*... de stap wagen....waar is dat licht...?....(die verdomde dorens...).... | |
| Driegeetjes: | Maandag, maart 25, 2002 11:27 |
| Tsjaka!!! DrieGeetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||