BLOEMEN LOGEN LENTE
bloemen logen lente
je stoel was leeg
gisteren lag in
kruimels op tafel
bloemen logen lente
bloeiden uit voorbij
je kraakte in de vloer
zuchtte bij het
sluiten van gordijnen
liet jezelf verdwijnen
als ik je nodig had
je las de vragen
in mijn ogen
zag onvermogen om
te kennen wie jij bent
ik was dat niet gewend
je hebt vandaag gebroken
met het beeld van wat ik was
scherven zijn mijn pijn
ik veeg de chaos bij elkaar
en lijm de stukken maar
wil melker
25/03/2002
Reacties op dit gedicht
| sundance: | Zondag, mei 05, 2002 11:28 |
| hartverscheurend mooi wil & volgens mij vind je het niet zo erg, als het even regent.. sun |
|
| catharina: | Dinsdag, maart 26, 2002 08:18 |
| fijne momenten duren altijd veels te kort...en het leven zit vol compromissen...jammer ja dan kun je alleen de stukken maar weer proberen te lijmen.... liefs cathje |
|
| sleepless: | Dinsdag, maart 26, 2002 07:09 |
| Heel gevoelig geschreven. Mooi, ik word er even stil van. Groetjes. |
|
| lejaeghere rudi: | Maandag, maart 25, 2002 13:04 |
| Ik heb het nu al een paar keren gelezen en ik vind nog altijd de laatste strofe heel mooi. Groetjes, Rudi | |
| Driegeetjes: | Maandag, maart 25, 2002 11:33 |
| Niet alleen de vloer kraakt... ;-) DrieGeetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||