tijd
kan mezelf niet toespreken,
zeggen nu is het tijd,
dat resulteerd op lange duur,
in eenzame slapenloosheid.
kom tegen de nacht,
thuis vanuit me werk,
rook wat peukies,
maak me koffie extra sterk.
eerst alle verhalen,
de vreugde en het verdriet,
alle bewoners even een plekje geven,
eerder vind ik de rust niet.
dan is er tijd voor mezelf,
snel een douche of uitgebreid in bad,
en dan rond een uur of twee,
ben ik echt afgemat.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, september 05, 2008 20:00 |
| voor vele zo herkenbaar je hebt het heel goed verwoord | |
| Quicksilver: | Vrijdag, september 05, 2008 19:43 |
| Weet er alles van! Is voor mij nu verleden tijd!Herkenbaar verwoord! Knuffs,liefs dicky |
|
| babbous: | Vrijdag, september 05, 2008 13:55 |
| Als ik alles mee de nacht in zou nemen ga ik erover dromen en in mijn slaap ben ik liever even weg van het werk | |
| sunset: | Vrijdag, september 05, 2008 11:36 |
| ''k Kan me dat goed voorstellen. Maar als je alles je mee je nacht in zou nemen ... Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: babbous | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2008 | ||
| Thema's: | ||