Ik was een jaar of Twaalf
toen het gebeurde
Kleren werden van men lijf gescheurd
Maanden heb ik gezwegen
maar ik kon niet meer , het was voor mij geen leven
Ik ben beginnen praten
en toen is iedereen mij beginnen haten
Ik stak van alles in men hoofd
werd door niemand geloofd
Maanden ging het verder
het ging van kwaad naar erger
Tot ik er genoeg van had
en iemand mij gelukkig uit zen klauwen bevrad.
spijt heeft die jongen niet
waar ik eigenlijk niet van verschiet
maar voor mij staat het altijd in men geheugen geschreven
ik kan me er niet zomaar vergeten.
Het is al veel vermindert dan vroeger
maar toch zijn er momenten dat je eraan denkt.
Tot op heden wordt ik nog altijd niet door iedereen geloofd
maar het doet me niets , ik heb het meegemaakt , ik weet hoe het juist ineen zat.