Zoekende naar de balans in mijn nieuwe bestaan...
Het oude nog niet kunnen loslaten...
Het immense verdriet dat ik elke dag nog voelde..
Terwijl ik machteloos ronddobberde
Tuurde naar het bootje
Was jij daar ineens..
Ik verloor mezelf in je blauwe ogen..
lopend daar op het strand..
aftastend..
begon mijn leven opnieuw
En met die wetenschap..
dank ik voor elke nieuwe dag dat ik je ken
Voor elke dag dat je deel uitmaakt van mijn leven..
je oordeeld niet en je laat me vrij
en daardoor hoor je nu bij mij
getemd maar niet gekooid
dit zijn wij