Eigen willetje
Dit is het verhaal over een meisje
Dat in al haar naïviteit
Zomaar een lesje over 'nee' zeggen kreeg
Op haar reis door de puberteit
Plotseling zijn ze daar
En zoals dat dan gaat
Is het voor rennen eigenlijk
Helaas direct te laat
Jong en onschuldig is ze nog
Haar ogen groot van angst
Haar ademhaling versnelt
Als zij lachen om hun vangst
Overdonderd en verdwaasd
Door al die vreemde handen
Die klauwend naar haar grijpen
En haar huid doen branden
Zoekt ze naar verloren evenwicht
Struikelt ze richting harde grond
Kleding van haar lijf gerukt
Vieze lippen beroeren haar mond
Door lust gedreven
Vinden vreemde vingers hun weg
Naar borsten, tepels en billen
Dommig verwacht ze nog uitleg
Tegen een boom gedrukt
Kan ze slechts machteloos ondergaan
Hoe zij met gezwollen leden
Haar eigen plekje binnengaan
En dan begint de hel pas echt
Woest stoten ze op haar in
Schoppen, slaan, schreeuwen, smeken
Het heeft allemaal geen enkele zin
En zo leerde zij haar les
Van leraren die ze niet zelf koos
Wat zij wilde werd niet gehoord
Het woord 'nee' was nutteloos
- Zoals je vast wel al gemerkt had
Blèr ik tegenwoordig dolgraag mijn willetje in je oor
Bovenstaande mag natuurlijk geen excuus zijn
Maar het komt er wel een beetje door
Sorry -
Dat in al haar naïviteit
Zomaar een lesje over 'nee' zeggen kreeg
Op haar reis door de puberteit
Plotseling zijn ze daar
En zoals dat dan gaat
Is het voor rennen eigenlijk
Helaas direct te laat
Jong en onschuldig is ze nog
Haar ogen groot van angst
Haar ademhaling versnelt
Als zij lachen om hun vangst
Overdonderd en verdwaasd
Door al die vreemde handen
Die klauwend naar haar grijpen
En haar huid doen branden
Zoekt ze naar verloren evenwicht
Struikelt ze richting harde grond
Kleding van haar lijf gerukt
Vieze lippen beroeren haar mond
Door lust gedreven
Vinden vreemde vingers hun weg
Naar borsten, tepels en billen
Dommig verwacht ze nog uitleg
Tegen een boom gedrukt
Kan ze slechts machteloos ondergaan
Hoe zij met gezwollen leden
Haar eigen plekje binnengaan
En dan begint de hel pas echt
Woest stoten ze op haar in
Schoppen, slaan, schreeuwen, smeken
Het heeft allemaal geen enkele zin
En zo leerde zij haar les
Van leraren die ze niet zelf koos
Wat zij wilde werd niet gehoord
Het woord 'nee' was nutteloos
- Zoals je vast wel al gemerkt had
Blèr ik tegenwoordig dolgraag mijn willetje in je oor
Bovenstaande mag natuurlijk geen excuus zijn
Maar het komt er wel een beetje door
Sorry -
Reacties op dit gedicht
| Narcis(t): | Zondag, september 07, 2008 13:21 |
| Heftig ik vind het heel moedig en knap van jou, dit zo onder woorden en aandacht te brengen sterkte |
|
| sunset: | Zondag, september 07, 2008 13:15 |
| Er mag niemand iets aangedaan worden tegen haar, zijn wil; daar blijf ik voor vechten. Al mogen derden natuurlijk niet de dupe worden - hoe begrijpelijk ook - van fouten van anderen. Liefs en oprechte genegenheidsknuf, sunset |
|
| Littledolphin: | Zondag, september 07, 2008 12:21 |
| rakend schrijven liefs barbara | |
| ela: | Zondag, september 07, 2008 11:10 |
| Een verschrikkelijke ervaring die blijft nazinderen tot ver in de volwassenheid, hopelijk kan je het ooit een plaats geven om te kunnen genietren van het verdere leven. ela |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, september 07, 2008 11:03 |
| gevoelig en moedig neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Little Miss Shy | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2008 | ||
| Thema's: | ||