Nee, het hoeft geen ontkenning te zijn,
geen verborgen angsten en verdriet,
de zon zoals zij vanuit hier
mijn lichaam raakt, streelt, schittert,
verwarmd in lengte van dagen
Dit is werkelijk leven, de dikke muren
opzij, omver of de deur gevonden,
hij niet langer daar opgesloten,
zo diep van binnen, ik laat hem vrij
steeds verder, verder weg van mij
En het is nog even wennen, maar
ik ervaar de vrijheid in mijn
veilig bestaan, ik kan lopen
waar ik wil, ik ben vrij om
te gaan en te staan,
onder deze zon
| nana: | Zondag, november 16, 2008 23:47 |
| idem.. bitter verdriet..voelbaar! |
|
| gedichtengeweld: | Zondag, november 16, 2008 23:02 |
| ik kan niet reageren op bitter verdriet; maar het komt wel binnen.. dat wilde ik toch even kenbaar maken.. | |
| arie: | Maandag, september 29, 2008 14:06 |
| Zo puur jou; jouw zijn; vrij. Eindelijk los en levend knuff |
|
| Hans Winter: | Zondag, september 07, 2008 12:58 |
| vrij zijn is mij richten naar de wereld die ik waar wil laten worden, die wat naderbij verdichten, haast tot god verlichten om degene die me mede graag zo samen ziet. hans |
|
| sunset: | Zondag, september 07, 2008 12:42 |
| Heerlijk blij opgelucht jouw verwoording. Liefs, sunset |
|
| Auteur: - Suus - | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2008 | ||
| Thema's: | ||