Het Spijt me...
Het spijt me..
Mijn onzekerheid voedde de jouwe
Mijn verwarring stichtte de jouwe
Zo veel wat je van me verwachtte
Zo weinig wat ik kon geven
Vraag me niet waarom
Ik heb het ook vaak gevraagd en het antwoord is
Ik weet het niet
Teveel verwachtingen zijn nooit goed
Een berg te beklimmen om die waar te maken
Is gewoon teveel gevraagd
Tijd is er niet
Tijd komt er niet
Het spijt me dat ik je hoop gaf
Vergeef me....
Mijn onzekerheid voedde de jouwe
Mijn verwarring stichtte de jouwe
Zo veel wat je van me verwachtte
Zo weinig wat ik kon geven
Vraag me niet waarom
Ik heb het ook vaak gevraagd en het antwoord is
Ik weet het niet
Teveel verwachtingen zijn nooit goed
Een berg te beklimmen om die waar te maken
Is gewoon teveel gevraagd
Tijd is er niet
Tijd komt er niet
Het spijt me dat ik je hoop gaf
Vergeef me....
Reacties op dit gedicht
| Anelies Van Woensel: | Dinsdag, maart 26, 2002 01:16 |
| Mathijs, het blijft me nog steeds verbazen dat jongens ook zo'n chique gedichten kunnen schrijven! Heel knap, echt waar. Ik denk wel dat je niemand ooit helemaal kan veranderen ook al hoop je dat wel en heb je bepaalde verwachtingen. Tja, niet alles is even eenvoudig he... Groetjes, Anelies | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mathijs | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||