Hakbijl Herfst
dwaal weer eens door het bos
met boze gedachten in mijn hoofd
of eigenlijk zijn ze eerder verdrietig
hoe moet ik toch ooit verder gaan
het weerlicht in de verte en voel druppels
normaal zou ik wild worden van geluk
maar nu lijkt het me helemaal niets te doen
blijf gewoon stug door lopen
door de duisternis zie ik niet meer waar ik loop
maar hoor in de verte wel mensen dichterbij komen
voel in mijn kontzak of ik hem heb meegenomen
een warm gevoel stroomt door mijn lijf heen
tja wat moet je ook in het donker
terwijl het onweert waait en regent
in het bos waar ik toevallig ook loop
met nu mijn hakbijl in mijn hand
en we zijn terug
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Zondag, september 07, 2008 22:53 |
| jeetje beetje beklemmend schrijven dit liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2008 | ||
| Thema's: | ||