slapeloosheid-malen
de onrust stijgt me naar mijn hoofd
verstopt mijn geest met vragen
inwendig ben ik totaal verdoofd
en sleep me door de dagen
nog 49 nachtjes slapen
dan is de angst voorbij
dan zijn ze levensvatbaar
en hopelijk nog bij mij
de angst maakt me horendol
geeft me slapeloze nachten
sleurt me mee in duisternis
diep in mijn gedachten
de nachten zijn nu veels te lang
ik probeer positief te blijven
en als ik me dan zo weer voel
het van me af te schrijven
morgen is er weer de angst
dan weet ik of ze nog leven
heb ze vandaag nog niet gevoeld
en dat doet mij echt wel beven.
de dokters zijn nog niet positief
dus ik kan enkel maar wachten
tot die tijd rest onzekerheid
en slapeloze nachten
Reacties op dit gedicht
| less - no more: | Maandag, september 08, 2008 01:09 |
| diepe gevoelens en grote angsten gelezen, lieve Saskia, heel, heel veel sterkte liefs, Jan |
|
| ela: | Maandag, september 08, 2008 00:48 |
| Aan het onvermijdelijke kan je niet ontkomen, dus laat de natuur haar wrk verrichten zonder tegenwerking van jezelf of iemand aners. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: saskia190 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2008 | ||
| Thema's: | ||