Als ik door de pijn ben bevangen,
wil ik gewoon even op de bank blijven hangen.
Dan wil ik niemand om me heen,
gewoon even helemaal alleen.
Dan moet ik opeens heel diep gapen,
dan wil ik gewoon voor altijd slapen.
Dan wil ik nergens meer aan denken,
en dan ook echt nergens aandacht aan schenken.
Maar dan denk ik maar aan 1 iemand,
en verder helemaal niemand.
Dan denk ik aan me oma toen ze leefde,
en de liefde die ze toen geefde.
Daar kan ik dan alleen maar aan denken,
en verder aan niemand aandacht schenken.
Soms dan zie haar nog liggen als een stille witte pop,
en nu, en nu staat mijn hele wereld op de kop!