Het spiegelpaleis...
het spiegelpaleis…
(opgedragen aan…)
daar zie ik het leven
in een ver gaande staat van ontbinding
de prijzen zijn uitgedeeld
maar deze jongens werden vergeten
bedankt allemaal
voor de schijnheilige bezoeken
aan de kerk op zondag
alle nutteloze gespreken op de canapé
na het lezen van haar brieven
het huilen rond middernacht
groet mij niet
en zwijg als je de nood voelt
om tegen mij te praten
ik hou niet van jullie
laat ons dat vooral niet vergeten
maar laat me gerust…
(ik drink mezelf wel uit mijn hoofd)
esteban 08/09/2008
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, september 09, 2008 03:19 |
| Spijtig dat het zo schrijnend is, maar een schitterende laatste zin! Met warme hartelijkheid, Jacky |
|
| Littledolphin: | Maandag, september 08, 2008 22:56 |
| een intens heftige weergave van je gevoel liefs barbara | |
| Windwhisper: | Maandag, september 08, 2008 20:42 |
| jeetje inderdaag heftig maar wat een gevoelig schrijven lieve groet Cobie fijne avond Esteban |
|
| kerima ellouise: | Maandag, september 08, 2008 20:32 |
| heftig maar wauw.... liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2008 | ||
| Thema's: | ||