Alweer dat mes
Gisteren was het weer zo ver
het ging klote met me en ik pakte
het mes en snee me armen open
het voelde zo goed, geen pijn
ik verander in een echt gothic
het is raar maar goed tegelijk
gothic zijn de enige mensen
die me begrijpen
het is een geloof
waar ik in geloof
nou nog meer snijden
en dan drink ik me bloed
heerlijk bloed dat bloed
over me armen
even geen innerlijke pijn
helemaal geen pijn
ik ben een suicuder
en zal dat blijven
de dood en me mes
zijn mij vriend
Reacties op dit gedicht
| *dark__eyes*: | Maandag, september 14, 2009 18:19 |
| ik ben het met de andere eens, dat gothic en snijden niks met elkaar te maken hebben. ik ben zelf ook totaal geen gothic, voor vele ben ik een gewoon meisje. maar ik begrijp jou en ik weet wat je doormaakt. dikke knufff |
|
| Jane Doe: | Maandag, september 15, 2008 22:09 |
| Is dit over jouw?? want gothic en snijden hebben idd niks met elkaar te maken... En snijden, laat daarmee op, ik snap wat het met je doet, maar let op want het loopt op een moment uit de hand! Sterkte, Jane |
|
| Br0kEn: | Vrijdag, september 12, 2008 16:57 |
| gothic en snijden hebben nix met elkaar te maken...!!!! maar probeer in ieder geval ermee te stoppen want snijden lost nix op |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sweetkyla | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2008 | ||
| Thema's: | ||