Koud graf.
Koud graf
Ja
't is waar,
ik hield van
de herfst
in het verleden
ten tijden, dat
alle bomen
vruchten droegen, die
onze liefde bloeiden,
groene bospaden
zongoten
warmte straalden; maar nu
haat ik
deze jaargetijde, waar
elk gevoel bodemloos
verzinkt, daar sneuvelt
zwaarmoedige blues
mijn hart,
fracties van
herinneringen
hangen deze ziel
tussen kalende struiken, en
schrale wind
drijft gedachten af-
ver weg, in een
onstuimig
koud graf.
Reacties op dit gedicht
| Am92: | Woensdag, september 10, 2008 21:37 |
| herkenbaar mooi geschrveen | |
| Hilly N: | Woensdag, september 10, 2008 08:06 |
| Stemmig mooi Lieve groet, Hilly |
|
| Dina-Anna: | Dinsdag, september 09, 2008 20:38 |
| Ietwat beklemmend, maar prachtig verwoord! Liefs Dina |
|
| kristelo: | Dinsdag, september 09, 2008 17:40 |
| u gedichten doen me verder nadenken, en dat is wat ik verlang van een gedicht. |
|
| Nummer 127: | Dinsdag, september 09, 2008 08:56 |
| oei oei wat naar Bart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2008 | ||
| Thema's: | ||