Gevangen
Als de ondergaande zon,
verdwijn ik achter de horizon.
Heel ver weg wil ik zijn,
en opkomen hier ver vandaan.
Daar waar ik wel kan schijnen,
en mijn warmte kan geven.
Nu ben ik gevangen,
en voel mij een donderwolk.
Één die op uitbarsten staat,
en waarbij iedereen moet schuilen.
Het wordt tijd dat ik weer opkom,
en schijn zoals nooit tevoren.
Niet alleen van buiten,
maar ook van binnen,
want dan alleen ben ik echt gelukkig.
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Dinsdag, september 09, 2008 23:14 |
| knap werk dit mooi liefs barbara | |
| unknow17: | Dinsdag, september 09, 2008 23:02 |
| Mooi geschreven hoor;) xx my |
|
Over dit gedicht
| Auteur: honouring | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2008 | ||
| Thema's: | ||