juist de avonden
Als de zon de hemel rood kleurt
haar laatste toegift binnen laat stromen
stap ik met mijn natte haren in bed
laat de nacht maar donker binnenkomen
een zwoele wind speelt met de vitrage
mijn sloffen instapbaar voor het bed
herinneringen voelbaar in het hoofd
een wekker heb ik ditmaal niet gezet
sluit geen gordijnen, het raam blijft open
als straks de maan voorbij schuift
onbewolkte nacht met stralende sterren
wil ik kijken hoe je naar me wuift
ik luister en zoek jouw ademhaling
naast me in het grote lege bed
geen badjas meer aan het haakje
je afther shave fles voor de geur opengezet
kan je me nog steeds vinden
tussen al die onverlichte ramen
mijn kussensloop was al nat
dus wat geeft het die tranen
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Woensdag, september 10, 2008 22:55 |
| Wat een moeilijk moment........zo voelbaar. Sterkte! |
|
| Innerchild: | Woensdag, september 10, 2008 22:51 |
| Dank je voor je warme fb ! Triest maar bijzonder mooi verwoord gedicht. Het gemis is voelbaar ... Met liefs, Innerchild |
|
| verhavert: | Woensdag, september 10, 2008 20:52 |
| zo stilmakend lieve lieve knuffel martine |
|
| Littledolphin: | Woensdag, september 10, 2008 19:39 |
| prachtig voelbaar geschreven liefs barbara | |
| arie: | Woensdag, september 10, 2008 19:25 |
| Weet je... het mag... sterkte en liefs, arie |
|
| ninodepino: | Woensdag, september 10, 2008 17:14 |
| :) dat kussensloop droogt wel weer, heb ik deze niet al eens gelezen iig deja vu-''gevoel'' groeten, nino. |
|
| Dina-Anna: | Woensdag, september 10, 2008 17:10 |
| Voelbaar het gemis... prachtig omschreven! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2008 | ||
| Thema's: | ||