Noran.
Ik weet het nog zo goed,
de eerste keer dat ik je uit de wei mocht halen.
Je was zo schuw en ,
je kende mij totaal niet.
Iedere donderdag en vrijdag was ik op mijn stage,
dus ook bij jou.
Ik mocht iedere middag met jou bezig zijn,
en dat ging zo goed.
Je was een beetje eenkennig,
je karakter lijkt zoveel op die van mij,
Waarscheinlijk klikte het daarom ook zo goed.
Met de dag ging ik je leuker vinden,
en jij mij ook.
Op een dag,
kreeg ik te horen dat je te koop stond.
Leuk vond ik het niet,
maar het was beter voor je.
Anky kwam een keer naar je kijken,
en was meteen verkocht.
Ik wist vanaf het eerste moment al,
dat dit je nieuwe baas werd.
Ik had er verdriet van,
maar ik kon er niets aan doen.
Ik was van jou gaan houden,
alsof je van mij was.
Nu ben je al 1 maand weg,
en ik mis je nog steeds heel hard.
Maar noran,
ik vergeet je nooit...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sharon-world | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2008 | ||
| Thema's: | ||