Hoe nu verder...
Hoe nu verder...
Ons leven zou zo niet verder kunnen gaan.
Zonder stappen te ondernemen blijven we staan.
Ik in gesprek op mij werk met mij baas.
Ze schrok weer van het laatste nieuws.
Ze vroeg hoe het met me ging.
Hoe voel je en houd je nog zin.
Ik wilde mij leven oppakken.
Niet de moed laten zakken.
Ik mocht op het werk rust houden.
Als ik het nu mij uren opbouwde.
In hele dagen met doorbrekend van halve.
Jij ging vandaag met iemand praten.
Je zou het er ook niet bij laten.
Je zus hoorde van een plek op haar lever.
Het is hopen geen kwade gever.
Ook mij studie zo gaan naderen.
Daar moet ik nog even over vergaderen.
We blijven hopen en met de dag leven.
Hopen dat zich een wonder doet begeven.
Ons leven zou zo niet verder kunnen gaan.
Zonder stappen te ondernemen blijven we staan.
Ik in gesprek op mij werk met mij baas.
Ze schrok weer van het laatste nieuws.
Ze vroeg hoe het met me ging.
Hoe voel je en houd je nog zin.
Ik wilde mij leven oppakken.
Niet de moed laten zakken.
Ik mocht op het werk rust houden.
Als ik het nu mij uren opbouwde.
In hele dagen met doorbrekend van halve.
Jij ging vandaag met iemand praten.
Je zou het er ook niet bij laten.
Je zus hoorde van een plek op haar lever.
Het is hopen geen kwade gever.
Ook mij studie zo gaan naderen.
Daar moet ik nog even over vergaderen.
We blijven hopen en met de dag leven.
Hopen dat zich een wonder doet begeven.
Reacties op dit gedicht
| moonwoman: | Donderdag, september 11, 2008 21:18 |
| sterkte lieve meid, ik bid dat alles goed komt... |
|
| Quicksilver: | Donderdag, september 11, 2008 21:14 |
| Aangrijpend schrijven! Wens je veel sterkte knuffs,liefs dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2008 | ||
| Thema's: | ||