In het begin...
In het begin…
ik val in de schaduw die ze achterlaat
op de muren van mijn huis
een klein kind getekend door de slapende zon
bang afvragend of het ooit nog wel goed komt
(nu drink ik eenzaam
en de moed is voor straks
als de lelijke vrouwen ook lelijk blijken
en ik hun harten breken zal)
hun angst voor de rest van het leven
schenk ik aan de minderbedeelden
die samen pijn beschrijven
op elf september lang geleden
de laatste jongen hunkert naar morgen
en in de regen schenk ik nog een glas
terwijl gedachten oplossen in het genot
spuit de alcohol door mijn stomme kop…
esteban 11/09/2008
Reacties op dit gedicht
| Gerhardus: | Zondag, september 21, 2008 23:55 |
| het is geniaal geschreven, dit. | |
| Littledolphin: | Vrijdag, september 12, 2008 08:46 |
| ontzettend diepgaand dit esteban mooi liefs barbara | |
| Quicksilver: | Donderdag, september 11, 2008 22:08 |
| Zucht en slik eens diep, Lieve esteban wat ontzettend indrukwekkend verwoord! liefs,knuffs dicky |
|
| Windwhisper: | Donderdag, september 11, 2008 21:08 |
| Oei dit is aangrijpend schrijven Esteban, het voelt in mijn hart lieve groet Cobie Goede avond kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2008 | ||
| Thema's: | ||