Mijn bloedaderen schreeuwen om verlossing,
Ik leg mijn hand tegen de net kapotgeslagen spiegel,
Tussen de gebroken stukken zie ik mijn kwade blik,
Ik laat mijn hoofd voorover buigen,
Terwijl langzaam mijn haar van mijn schouders,,
langs mijn gezicht lopen en stijl naar beneden kijken,
Ik zie duizende stukken, zelfs mijn ogen erin..
Mijn hand zakt langzaam over de kapotte spiegel,
Verzachtend voel ik hoe de scherpte in mijn aderen snijdt,
Hoe het kapot gaat, en het bloed langs de spiegel naar beneden stroomt,
Het druipt op de grond op de duizende scherven,
Tussen het besmeurde bloed, blijf ik mezelf aankijken,
Niks is wazig, huilen kan ik niet,
Ik voel mijn hand tegen mijn been aan slaan,
Het blijft stromen.. En stromen..
Hetzelfde met mijn andere arm gedaan..
Ik blijf hier voor eeuwig staan,
Hoeveel bloed heb ik nou nog te gaan...