gevoelsarmoede
Koude handen
maakten striemen
op haar witte huid
overwoekerd
door tranen
ogen om een hoek
durfden haar niet meer
recht aan te kijken
omdat voeten krom
en scheef
in schoenen stonden
maar die mond
die mond
grijnsde zo gemeen
om haar leed
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Maandag, september 15, 2008 20:15 |
| nog eens bedankt Vivika, rakend gedicht hierboven, Y. |
|
| Hilly N: | Zondag, september 14, 2008 09:55 |
| Een warme groet Vivika Hilly |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, september 13, 2008 21:33 |
| je bent en prachtmens en je bent het waard meis liefs barbara | |
| Innerchild: | Zaterdag, september 13, 2008 20:39 |
| De titel alleen al zegt zoveel ... Je bent zoveel meer waard, Vivika ... geloof het ! Liefs, Innerchild |
|
| switi lobi: | Zaterdag, september 13, 2008 18:56 |
| Jouw pijn vertelt zoveel meer nog dan er staat :( Hele dikke bereknuffel |
|
| Narcis(t): | Zaterdag, september 13, 2008 18:08 |
| zwaarmoedig maar erg fraai verwoord | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, september 13, 2008 18:06 |
| zeer goed je gevoel verwoord | |
| arie: | Zaterdag, september 13, 2008 16:55 |
| ze zou.. durven loslaten het leven op te pakken weer voelen.. haar kracht het leven het kind samen ook voor haar in het blauw die gouden gloed en innerwarmte als ze maar durft; zichzelf te zijn... liefs, arie |
|
| conan: | Zaterdag, september 13, 2008 11:56 |
| striemend gedicht, eindigend in een grijns....is het gevoelsarmoede of sadisme? Sterk in weinig woorden dit leed verwoord... liefs conan*** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vivika | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2008 | ||
| Thema's: | ||