Dichten
Dichten,
Sprakeloos door mijn eigen tong,
Woorden vergeten door mijn brein,
In de steek gelaten door mijn eigen hart,
En diep van binnen doet het ook nog pijn.
Sorry mensen, ik moet jullie verlaten,
want ik weet niks meer over te dichten.
Als ik iets weet zal ik weer praten,
Tot die tijd zal ik zwichten.
Reacties op dit gedicht
| fairyofsuicide: | Woensdag, september 17, 2008 20:41 |
| maar je kunt nog wel in een dagboek schrijven ben je ht toch op een bepaalde manier kwijt. maar ik snap hoe je je voelt. mooi gedaan en bedankt voor je reactie. xxx |
|
| Dina-Anna: | Zondag, september 14, 2008 11:50 |
| Ja, er zijn zo van die dagen... geen nood het komt wel terug! Mooi verwoord! Liefs Dina |
|
| Will Hanssen: | Zondag, september 14, 2008 11:29 |
| O, dat is heel herkenbaar hoor! Komt wel goed.... Liefs, Will |
|
| Littledolphin: | Zondag, september 14, 2008 11:26 |
| duidelijk een geval van inspiratieloosheid....liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Boeiend | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2008 | ||
| Thema's: | ||