Samen
Samen
Misschien,
zou ik wel een hele tijd mijn ogen willen
vullen met tranen. Maar mijn gezicht be-
vroor.
Ik wandelde langs huizen, straten in en uit.
De kerktoren sloeg 12 uur, en ik liep verloren
in de nacht.
Het afscheid kwam dichterbij, ik vlucht en ik
adem lucht van de boom die sterft in de schaduw.
Ik viel stil, alleen nog een laatste fluisterzucht.
Voor altijd getekend.
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Zondag, december 21, 2008 22:36 |
| Hmm... Opnieuw erg diep en rakend. Het is moeilijk om woorden te vinden die de indruk van je woorden voldoende beschrijven... Sterk. Liefs, Lone |
|
| Delphine*: | Dinsdag, november 18, 2008 17:03 |
| Knap geschreven.. Word er stil van. x |
|
| lommert: | Zondag, september 14, 2008 19:31 |
| doet eenzaam aan..versterkt door de kerktoren...zo ik voel .mm....12 uur ; de tijd van ''dolende geesten''..liefs van mij kus willem;) |
|
| kerima ellouise: | Zondag, september 14, 2008 16:42 |
| mooi Roosje...''ik adem lucht van de boom die sterft in de schaduw''...supermooi ! Ook apart en mooi die verschillende tijden die je hanteert. liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2008 | ||
| Thema's: | ||