Valkuilen.
Valkuilen.
Ik wil roepen
schreeuwen
janken
elke vezel in mij
beeft
trilt
schokt
verkrampt
spieren kloppen
schudden
schokken
grenzen zijn opgezocht
verschoven
gerekt
verdriet vangt me
sluit me op
en toch
ik wil het niet missen
nooit
Ik wil roepen
schreeuwen
janken
elke vezel in mij
beeft
trilt
schokt
verkrampt
spieren kloppen
schudden
schokken
grenzen zijn opgezocht
verschoven
gerekt
verdriet vangt me
sluit me op
en toch
ik wil het niet missen
nooit
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 18, 2008 15:00 |
| Ik blik in die valkuil Cathy en ik begrijp...! Knuffie, Anneke |
|
| Niniki: | Maandag, september 15, 2008 22:47 |
| Och lieverd, jij hebt zoveel te verwerken...ik begrijp het. Een hele dikke knuffel voor jou en de jouen! |
|
| Yellow: | Maandag, september 15, 2008 14:21 |
| doe dat dan gewoon, werkt verlossend, ergens op een weide ofzo, alleen de koeien zullen schrikken, Y. |
|
| gewoon gezellig: | Maandag, september 15, 2008 14:09 |
| daar word je sterker van....liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: tooske de b. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2008 | ||
| Thema's: | ||