kom maar bij me.
kom maar bij me,
kom maar bij melieve zus.
kon ik maar een stukje
van je overnemen.
Maar het is jouw kind
dat onder
de donkere aarde ligt.
Ik sla mijn armen
om je heen
en ik voel jouw tranen
tegen mijn gezicht.
Stil staan we bij
zijn graf.
Zetten hier en daar
wat plantjes recht.
Te erg is het.....
Reacties op dit gedicht
| zonneschijnx: | Vrijdag, oktober 03, 2008 20:38 |
| prachtig verwoord x | |
| Will Hanssen: | Maandag, september 15, 2008 22:21 |
| Erg rakend....... Liefs, Will |
|
| Ria -rimpeling-: | Maandag, september 15, 2008 18:58 |
| Herkenbaar en rakend! liefs Ria |
|
| Quicksilver: | Maandag, september 15, 2008 18:26 |
| Stilmakend gedicht! Veel sterkte gewenst! lieve groetjes, dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2008 | ||
| Thema's: | ||