Ik luister
Niemand luisterde ooit
Naar wat jij wou
Naar wat jij zei
Niemand luisterde ooit
Naar wat jij voelde
Naar wat jij dacht
Niemand luisterde ooit
Op de momenten
Dat jij juist dat oor,
het luisterende oor
Nodig had.
Niemand luisterde
Op moment dat je
verging van de pijn.
Niemand luisterde
Als je niet alleen
Meer wilde zijn.
Maar nou zal ik
Luisteren, van
's morgens vroeg
Tot 's avonds laat
Nou zal ik luisteren
En zorgen dat ik
Je nooit, maar dan ook
Nooit verlaat
Naar wat jij wou
Naar wat jij zei
Niemand luisterde ooit
Naar wat jij voelde
Naar wat jij dacht
Niemand luisterde ooit
Op de momenten
Dat jij juist dat oor,
het luisterende oor
Nodig had.
Niemand luisterde
Op moment dat je
verging van de pijn.
Niemand luisterde
Als je niet alleen
Meer wilde zijn.
Maar nou zal ik
Luisteren, van
's morgens vroeg
Tot 's avonds laat
Nou zal ik luisteren
En zorgen dat ik
Je nooit, maar dan ook
Nooit verlaat
Reacties op dit gedicht
| *pathos*: | Maandag, september 15, 2008 22:59 |
| Erg mooi geschreven. Vriendschap is waardevol en dat weet je goed te verwoorden. | |
| Quicksilver: | Maandag, september 15, 2008 21:05 |
| In een luisterend oor willen zijn, mooi hoor! liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dominique_1992 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2008 | ||
| Thema's: | ||