zalig schijndood
zalig schijndood, weggestopt in een ruwe kist
niemand meer, die van mij houdt
niemand meer, die mij mist
ruimte en tijd voor mezelf
NU deze golvende zeemansbegrafenis
alleen de stilte die mij verblindt
en mij maakt wat jij al was : geschiedenis
mijn lichaam uitgeleefd
mijn vrijgelaten geest zo puur als een kind
vrij ik ben vrij, ik ben alles, ik ben niets
ik ben wit, ik ben zwart, samen smelt ik tot een prisma
vraag mij niets, ik ben nee, ik ben ja
ik speel altijd kiet
dood is zo erg nog niet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: dylan donia | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||