Stilzwijgend verlangen
je bedekt mijn mond, ik
weet het, alles is gezegd
maar je ogen fonkelen – zo mooi -
op de klank van mijn woorden
je houdt de dagen bezet
stilzwijgend verlangen
brandmerk me met je naam
hoe kan ik ooit, zoveel als jij
van mij, je huist in mijn hoofd
vult lege gaten, alsof je nooit anders
hebt gedaan
welkom thuis
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2008 | ||
| Thema's: | ||