Al die kinderen
Overal zijn stemmen
alleen maar geroezemoes
horen doe ik ze
ook al is het midden in de nacht
al zitten er watjes in mijn oren
er blijven geluiden.
Elke nacht
hoor ik de kinderen spelen
met elkaar liefde delen
waarom blijf ik dat horen
het maakt me somber
gewoon door verleden.
Heb het nooit ervaren
om als kind te spelen
erbij te horen
want mij lieten ze staan
van verdriet
liet ik mijn darmen gaan.
Nu kan ik ze wel sturen
dat er ook iets moois komt
mijn woorden die hier staan
gewoon tegen me verteld
ik schrijf alleen de woorden
van al die stemmen in mijn hoofd.
Ik ben niet ziek
gewoon dat verlangen
van dat spelen
op een speelplaats
met al die kinderen
ik één van hun…
26-03-‘02/12:23
Reacties op dit gedicht
| free: | Dinsdag, maart 26, 2002 23:03 |
| wat houd je tegen! k zit nog regelmatig in n boom of op t dak van mn schuur...ga nog op de glijbaan...rollerskate in t vondelpark...knikkeren met de kinderen uit de straat...voor spelen is het nooit te laat... "we worden niet te oud om te spelen we worden oud omdat we niet meer spelen" liefs free |
|
| *Diana*: | Dinsdag, maart 26, 2002 20:35 |
| ik ken het Wil, maar gelukkig komt het kind zijn in mij nog lekker naar boven, en kan ik gek doen!! enne....geef je je er gewoon aan over, het is nl heerlijk om ff kind te zijn...maakt niet uit wat anderen zeggen...het is heeerlijk!! Knussssie *Diana* |
|
| Orphan Angel: | Dinsdag, maart 26, 2002 18:20 |
| Di Angeli, kleine jongen, ik neem je hand. Dan neem jij nog iemands hand en als een slinger kinderen hollen we het schoolplein op! Er zit in velen van ons nog een wachtend kind, laten we hen niet meer in het donker wachten... laten we samen onbezorgd kinderlijk spelen. Laten we het kind in ons nu ruimte geven om te krijgen wat het al zolang nodig heeft. Lieve knuffel, Orphan Angel |
|
| chrilo: | Dinsdag, maart 26, 2002 16:13 |
| ga eens in je tuin, met je handen in de zwarte aarde en bouw een zandkasteel. kijk eens wat het met je doet! liefs,..... |
|
| christina: | Dinsdag, maart 26, 2002 14:01 |
| Het onbewuste verlangen speelt je parten Ik ben het met Sheen eens Laat het kind in je af en toe boven komen Het kan je troosten Liefs knuffie Christa |
|
| Sheena: | Dinsdag, maart 26, 2002 12:58 |
| een stil verlangen, naar 1 dag kind zijn, spelende tussen de rest, zonder de pijn, die niet kinderlijk meer is ........ enige wat rest, is in je volwassenheid, het kind naar boven te laten komen, en het nu te laten spelen ..... een schrale troost, die het verleden niet terug brengen kan, maar de toekomst wel kan verzachten .... Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||