Lieve Ed,

Je was altijd zo vrolijk, lief en spontaan.
De zon kwam op als ik jou voor me zag staan.
Waarom nou jij?
Het doet me zoveel pijn!
Je was als een vader voor mij.
Als ik jou zag maakte me dat zo blij!
Ik beschouwde jou ook als mijn vader.
En je was voor mijn geen verrader!
Ik weet nog dat je tegen mij zei wij gaan een keer samen zeilen.
En ik dacht varen we over de mooie zee vele mijlen.
Samen zeilen op de stille zee.
Samen met de boot ergens heen.
Niemand weet hoe ik me van binnen voel ben gewoon een krot.
Iedereen denkt dat ik vrolijk ben maar van binnen voel ik me zwaar verrot.
Ik wou dat dit 1 grote nachtmerrie was en dat heb ik altijd gedacht.
Want ik mis je zo diep in mijn hart en kon nooit slapen s'nachts.
Dit gevoel in me zal nog wel een hele tijd duren.
In me hoofd kom ik er niet meer uit en om me heen staan muren.
Op me werk ben ik erg vrolijk en heb ik het erg naar me zin.
Thuis heb ik alle energie verbruikt en zie ik het nut er niet meer van in.
Ik ben helemaal in de war en op school gaat het niet zo best.
Ik hoop dat ik mijn examen haal voor de rest.
Mijn laatste dag op school was de ergste dag van mijn leven.
Jij was die dag gestorven je had je laatste kus gegeven.
Ik wou dat vroig jaar 25 juni ook bij je was.
Dan kon ik nog afscheid nemen maar toen zat ik nog in de klas.
Ik moet nu verder met mijn leven.
En die tip heb jij mij ook gegeven.
Het zal me ook best wel lukken.
Ook al gaat het heel moeilijk en in stukken.
Lieve Ed ik zal diep in mijn hart altijd van je blijven houden als mijn vader!

Veel liefs van Remi Busso.